بیماری های کدوئیان

بیماری آنتراکنوز کدوئیان

علائم این بیماری با لکه های سوخته شروع شده که بعدا به نقاط دایره ای مایل به زرد تبدیل می شوند. مشخصه اصلی این لکه ها این است که نامنظم هستند و همزمان با بزرگ شدن به قهوه ای تیره یا سیاه تغییر رنگ می دهند. لکه های روی ساقه نیز براحتی قابل تشخیص بوده و همزمان با رشد می توانند دور بافت های آوندی حلقه زده و باعث پژمردگی ساقه ها شوند. روی میوه ها لکه های بزرگ، دایره ای، سیاه و فرورفته ظاهر شده که بعدا تبدیل به شانکر می شوند. قطر لکه ها روی هندوانه ممکن است 6 تا 13 میلی متر و عمق آن تا 6 میلی متر باشد. هنگام وجود رطوبت، مرکز سیاه لکه ها توسط قارچ های ساپروفیت پوشانده می شود. لکه های مشابهی نیز روی خربزه و خیار ایجاد می شوند. شانکرهای مایل به رنگ صورتی بارزترین علامت این بیماری در خانواده کدوئیان است.

روش های کنترل بیماری

از ترکیبات ارگانیک مس می توانید بر روی این بیماری در خانواده کدوئیان استفاده کنید و نتایج خوبی در استفاده از آنها بدست آمده است. کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. در صورت  وقوع باران های مکرر، قارچ کش های مورد تایید را در فواصل منظم بر روی محصول اعمال کنید. به محض مشاهده علائم بیماری آنتراکنوز روی گیاه می توان از قارچکش های اکسی کلرور مس 35% به میزان 2 در هزار، کاپتان 50% به میزان 3 در هزار مانکوزب 80 % به میزان 2 در هزار استفاده کرد.

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری

 

بیماری سفیدک داخلی کدوئیان

 

علائم سفیدک داخلی کدوئیان علیرغم تفاوت های جزئی بین گیاهان، عموما با ایجاد لکه های زرد رنگ و زاویه دار در قسمت فوقانی برگ ها که توسط رگبرگ های اصلی محدود می شوند، مشخص می شود. این کلروز بینابینی به تدریج یک الگوی موزاییکی زرد تا قهوه ای ایجاد می کندکه نباید با آلودگی های ویروسی اشتباه شود. در قسمت زیرین برگ و درست در زیر لکه های فوقانی، لکه های آب سوخته ظاهر شده که به آرامی ظاهری مخملی، کرکی و به رنگ خاکستری روشن در شرایط هوای خنک و رطوبت زیاد و طولانی پیدا می کند. جذب شیره گیاهی توسط قارچ ها سبب کوتولگی یا ازبین رفتن جوانه ها، گل ها یا میوه های جوان شده و در نتیجه رشد متوقف و عملکرد کاهش می یابد. برخلاف کپک پودری، پوشش پودری در سفیدک داخلی تنها در قسمت زیرین برگ ها ظاهر می شود ورشد آن توسط رگبرگ های اصلی محدود می شود. اگرچه، نمی توان آن را به راحتی حذف کرد.    

روش های کنترل بیماری

در موارد خفیف، اغلب بهتر است کاری انجام ندهید و منتظر بمانید تا هوا بهتر شود. در برخی موارد، قارچکش های ارگانیک پیش از عفونت می توانند به جلوگیری از آلودگی گیاهان کمک کرده و شامل قارچکش های حاوی مس مانند مخلوط بردو می باشند. کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. قارچکش های محافظتی می توانند به جلوگیری از آلودگی گیاهان کمک کنند، اما آنها باید به درستی به قسمت زیرین برگ ها اسپری شوند. به محض مشاهده علائم آلودگی سفیدک داخلی بر روی گیاه می توان از یکی از قارچکش های اکسی کلرورمس 35%، سیموکسانیل+ فاموکسادون 5/52 %، سیازوفاید 40%، سیازوفامید 10%، سیازوفامید 20%، پروپاموکارب هیدروکلراید+ فلوپیکولید 75/68 %، اکسی کلرورمس+ سیموکسانیل 95/43، نمک های مونو و دی پتاسیم اسید فسفونیک 53%، بردو 18%، بردو 20%، دیمتومورف+ پیراکلواستروبین 7/18%  برای کنترل بیماری استفاده کرد. در صورت ادامه شرایط مناسب بروز بیماری و گسترش بیماری، سمپاشی به فاصله 4 تا 5 روز از سمپاشی اول تا زمان برقراری تهویه مناسب قارچکش های فوق انجام گردد.

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری

 

بیماری سفیدک سطحی

 

علائم بیماری سفیدک سطحی در ابتدا به صورت لکه های زرد رنگ بر روی سطح بالایی برگ ها ظاهر می شود. در مراحل بعدی بیماری، پوشش آردی سفید رنگ که بعدا خاکستری می شود، سطح برگ ها، میوه ها و شاخه ها را می پوشاند. این بیمارگر قارچی مواد مغذی را از گیاه جذب کرده و با تشکیل لایه خاکستر مانند روی برگ ها سبب کاهش فتوسنتز در گیاه میزبان شده که این امر کاهش رشد و کوتولگی گیاه را در پی دارد. با پیشرفت بیماری بخش های آلوده گیاه چروک شده و برگ ها می ریزند و در نهایت ممکن است به مرگ گیاه منتج شود.

روش های کنترل بیماری

برای باغ ها، مخلوط شیر و آب می تواند به عنوان یک قارچکش غیر شیمیایی عمل کند. این محلول را هر دو روز یکبار روی برگ ها اسپری کنید. این درمان خانگی، بخصوص روی کدوئیان و انواع توت ها به خوبی عمل می کند. عامل بیماری سفیدک های پودری بر روی میزبان مختلف، متفاوت خواهد بود و این محلول ممکن است برای همه آنها کارساز نباشد. اگر هیچ گونه بهبودی پس از استفاده از این محلول مشاهده نشد، می توانید از محلول سیر یا بیکربنات سدیم استفاده کنید. محلول پاشی برگی با استفاده از گوگرد، اسید کاوونید، روغن نیم، اسید کوآنین یا اسید آسکوربیس می توانند شدت بیماری را کاهش دهد. کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید.

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری

 

بیماری لکه برگی کدوئیان

 

علائم این بیماری ابتدا بر روی برگ های قدیمی تر در قسمت میانی و فوقانی گیاه به صورت لکه های قهوه ای مایل به زرد کوچک و مدور با مرکز سفید ظاهر می شود. سپس این لکه ها بزرگ و به قهوه ای روشن تغییر رنگ داده و یک فرورفتگی جزئی ایجاد می کنند. رگبرگ های برگ های کوچک در داخل این لکه های تیره، ظاهری مشبک ایجاد می کنند. با گذشت زمان، حلقه های متحدالمرکز ایجاد شده که فقط در سطح بالای برگ قابل مشاهده هستند.

روش های کنترل بیماری

استفاده از مالچ کاه بلافاصله پس از کاشت به طور موثری انتقال اسپورهای قارچ از خاک بر روی برگ های پایینی گیاه را کاهش می دهد. همچنین استفاده از ترکیبات مسی مانند مخلوط بردو در کنترل بیماری موثر می باشد. کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. استفاده از قارچکش های کلروتالونیل 75% به میزان 5/1 تا 2 در هزار و مانکوزب 80% به میزان 2 در هزار در کنترل بیماری لکه برگی کدوئیان قابل توصیه می باشد.

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری