بیماری های اسفناج

بیماری آنتراکنوز

• مشاهده لکه های آب سوخته روی برگ ها، ساقه ها، غلاف ها یا میوه ها
• ایجاد لکه های بیضی شکل با حاشیه به رنگ روشن
• قسمت پایین ساقه خشبی و به رنگ قهوه ای تیره در می آید.
• ریزش برگ، خوابیدگی گیاهان یا از بین رفتن نوک شاخه ها در موارد شدید بیماری.

علائم بیماری آنتراکنوز توسط قارچ ایجاد می شود. آنها در خاک، در بقایای گیاهان و میزبان های جایگزین بیش از چهار سال زنده می مانند. دو روش برای انتقال آلودگی به گیاهان جدید وجود دارد. آلودگی های اولیه هنگامی اتفاق می افتد که اسپورهای خاکزاد یا بذر زاد، گیاهچه را در هنگام سبز شدن آلوده کرده و به طور سیستماتیک در بافت ها رشد می کنند. در حالت دیگر، اسپورها توسط قطرات باران به برگ های پایین بوته انتقال یافته و آلودگی را شروع می کنند که به سمت بالا گسترش می یابد. آلودگی های ثانویه زمانی شروع می شوند که اسپورهای تولید شده در لکه های برگی یا میوه در اثر ریزش باران، شبنم، حشرات مکنده یا کارگران مزرعه به بخش های فوقانی گیاه یا گیاهان دیگر انتقال یابند. دماهای خنک تا گرم، خاک های با پی اچ بالا، ماندگاری طولانی مدت رطوبت بر روی برگ، بارندگی های مکرر و کانوپی های متراکم شرایط مساعدی را برای گسترش این بیماری بوجود می آورند. کوددهی متعادل باعث می شود که گیاهان زراعی کمتر مستعد بیماری آنتراکنوز شوند.

 

روش های کنترل بیماری

قبل از کاشت با غوطه ور کردن دانه ها در آب گرم می توان از گسترش بیماری جلوگیری کرد. همچنین روغن نیم را نیز می توان اسپری کرد. عوامل بیولوژیکی نیز ممکن است به کنترل آلودگی کمک کنند. با مشاهده علائم بیماری، ترکیبات حاوی مس را می توان در محصولات مختلف برای مقابله با این بیماری اسپری نمود.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. بذرها را قبل از کاشت ضدعفونی کنید. می توان از بذرهای پوشش دار قبل از کاشت برای از بین بردن قارچ ها استفاده نمود. برای پیشگیری و کاهش خطر آلودگی می توان از قارچکش های حاوی مس مثل مخلوط بردو 18% به میزان 5 در هزار، اکسی کلرور مس 35% به میزان 3 در هزار، بیکربنات پتاسیم 85 % به میزان 5 در هزار و یا مانکوزب 80% به میزان 5/1 تا 2 در هزار استفاده نمود.

 

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری

• کشت گیاهان در خاک هایی با زهکشی مناسب
• ضدعفونی بذر قبل از کاشت
• استفاده از واریته های مقاوم
• رعایت فاصله کاشت بین گیاهان در زمان کاشت
• نظارت بر مزارع جهت مشاهده علائم بیماری
• حذف علف های هرز در داخل و اطراف مزرعه
• استفاده از قیم برای گیاهان بلند مانند گوجه فرنگی برای بهبود گردش هوا در اطراف برگ ها و ساقه ها
• از بین بردن بقایای گیاهیر باقی مانده پایان فصل از طریق بیرون آوردن یا شخم عمیق
• ضدعفونی کردن وسایل و تجهیزات

 

بیماری سفیدک داخلی سبزیجات

• ایجاد لکه های اولیه زردرنگ بر روی برگ ها که در نهایت به بافت قهوه ای مرده تبدیل می شوند.
• تشکیل پوشش پنبه ای سفید تا خاکستری در زیر لکه ها
• ریزش برگ ها
• کوتولگی یا مرگ شاخه های جوان، گلها و میوه ها و همچنین کوتولگی کلی گیاه
•  

روش های کنترل بیماری

محصولات تجاری بیولوژیکی برای مبارزه با این بیماری در دسترس است. در موارد خفیف آلودگی، معمولا نیاز به کنترل این بیماری نیست تا زمانی که شرایط آب و هوایی برای گسترش آن مطلوب شود. در برخی موارد، استفاده از قارچ کش های آلی بر پایه مس مانند مخلوط بوردو قبل از آلودگی می تواند در جلوگیری از آلودگی گیاهان کمک کند.

کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. از قارچ کش های اکسی کلرورمس 35% (کوپراویت)، سیموکسانیل + فاموکسادون 52.5% (اکویشین پرو)، سیازوفامید 40% (رانمن)، سیازوفامید 10% (رانمن)، سیازوفامید 20% (رگنانت)، پروپاموكارب هيدروكلرايد + فلوپيكوليد 68.75% (اينفينيتو)، اکسی کلرورمس + سیموکسانیل 43.95% ( كوپروسيت سی)، نمک های مونو و دی پتاسيم اسيد فسفونيک 53% (فسفیت)، بردو 18% (بردوفیکس، بردوسیف)، بردو 20% (بردوتکس، بردوکسین)، آمتوکترادین + دیمتومورف 52.5% (اوروگو)، ماندی پروپاميد + ديفنوكونازول 50% (کاریال استار)، ديمتومورف + پیراکلواستروبین 18.7% (پیرادیم) می توان بعد از مشاهده اولین علائم استفاده کرد.

 

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری

·          استفاده از ارقام مقاوم

·          خشک نگه داشتن گیاه از طریق ایجاد تهویه مناسب

·          زهکشی مناسب خاک

·          برنامه کوددهی متعادل و مناسب

·          رعایت فواصل کشت بین گیاهان

·          رعایت دور آبیاری مناسب

·          حذف بقایای گیاهی

·          ضدعفونی ابزار و وسایل

 

 

بیماری مگس مینوز

• ایجاد دالان های خاکستری رنگ روی برگ ها
• دالان های محدود شده توسط رگبرگ های برگ
• برگ ها ممکن است پیش از موعد مقرر بریزند.

در اثر تغذیه لاروهای مگس مینوز در هر دو طرف سطح برگ خطوط خاکستری کمرنگ مارپیچی شکل یا نامنظم ظاهر می شود. این دالان ها معمولا محدود به رگبرگ های برگ هستند و فضولات سیاه رنگ به جای مانده از لاروها در درون دالان ها به صورت ردپایی از آنها قابل مشاهده می باشد. این دالان ها ممکن است که در تمام برگ های گیاه ایجاد شود. برگ های خسارت دیده ممکن است پیش از موعد مقرر بریزند و این امر سبب کاهش محصول و اندازه میوه خواهد شد. در اثر کاهش برگ، میوه ها دچار آفتاب سوختگی خواهند شد.

 

روش های کنترل بیماری

برای کنترل این بیماری می توان از زنبورهای پارازیتوئید استفاده کرد. این زنبور لارو مگس های مینوز را از بین می برد و به آنها فرصت تبدیل شدن به مگس بالغ را نمی دهد. با فعالیت شکارگری لارو و حشره کامل مگس شکارگر سنوزیا به میزان قابل توجهی از جمعیت پشه های خاکزی، مگس های مینوز و سفید بالک ها کاسته می شود. همچنین کفشدوزک ها مگس های مینوز برگ را شکار می کنند. روغن نیم، عصاره دانه نیم % یا اسپینوزد از طریق بازداشتن مگس های بالغ از تغذیه و کاهش تخم گذاری، میزان خسارت را کاهش می دهند. این مواد تاثیر منفی کمی روی دشمنان طبیعی و حشرات گرده افشان دارند. در گام اول مدیریت، کنترل تلفیقی شامل اقدامات پیشگیرانه و استفاده از عوامل کنترل بیولوژیک توصیه می شود. باید توجه داشت که آفت کش ها سبب کاهش جمعیت دشمنان طبیعی شده و مقاومت مگس های مینوز به سموم را افزایش می دهند. سمومی مانند کلرپیریفوس 40.8 % (دورسبان)، آبامکتین 1.8% (ورتیمک)، سیرومازین 75% (تریگارد)، آزادیراختین 1% (نیم آزال) و یا تيوسيكلام هيدروژن اكسالات 50% (اویسکت) را می توان به صورت گردشی استفاده نمود تا از ایجاد مقاومت در مگس های مینوز به سموم جلوگیری کرد. زمان استفاده از این سموم به محض مشاهده اولين خسارت بر روی گیاه می باشد.

 

اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری

·         استفاده از بذر و نشا سالم و گواهی شده و بستر کشت مناسب

·         انتخاب ارقامی که مقاومت بیشتری به آفت مینوز داشته و دارای برگ های پیچ خورده هستند.

·         پرهیز از کاشت گیاهان میزبان در مزارع آلوده به مینوز

·         پایش مزرعه ها برای ردیابی حشرات روی برگ ها

·         استفاده از تله های زرد چسبنده یا تشتک های زرد رنگ پر شده از آب برای گرفتن مگس ها

·         برداشت دستی برگ های دارای دالان یا گیاهان به شدت آلوده و از بین بردن آنها

·         از بین بردن علف های هرز در داخل و اطراف مزرعه و گلخانه

·         ایجاد مالچ اطراف گیاهان برای جلوگیری از تکثیر مگس ها در داخل خاک

·         رعایت تناوب زراعی با گیاهان غیر حساس به آفت

·         نصب توری ضد حشره در گلخانه

·         کشت ریحان به عنوان گیاه تله و حذف به موقع آنها

·         استفاده از شخم عمیق و یخ آب زمستانه جهت از بین بردن شفیره ها در خاک