این بیماری عدس توسط قارچ ایجاد شده که می تواند تقریبا چهار سال یا بیشتر بر روی بذرها، بقایای گیاهی یا درون خاک زنده بماند. دو روش برای انتقال آلودگی به گیاهان جدید وجود دارد. آلودگی های اولیه هنگامی اتفاق می افتد که اسپورهای خاکزاد، گیاهچه را در هنگام سبز شدن آلوده کرده و به طور سیستماتیک در بافت ها رشد می کنند. در حالت دیگر، اسپورها توسط قطرات باران بر روی برگ های پایین تر بوته انتقال یافته و آلودگی را به سمت بالا شروع می کنند. سپس این قارچ اسپورهای بیشتری را درون لکه های در حال توسعه روی بافت های گیاهی تولید می کند. این اسپورها در اثر ریزش باران به قسمت های فوقانی گیاه یا گیاهان دیگر انتقال می یابند. هوای خنک تا گرم، خاک هایی با pH بالا، ماندگاری طولانی مدت رطوبت بر روی برگ، بارندگی های مکرر و کانوپی های متراکم شرایط مساعدی را برای گسترش این بیماری بوجود می آورند.
کنترل بیماری به صورت ارگانیک
برای کنترل بیماری برخی از گونه های مربوط به این قارچ از طریق خیساندن بذرهای آلوده در آب گرم با دمای 52 درجه سانتیگراد به مدت 30 دقیقه به نتایج خوبی رسیده اند. برای دستیابی به اثر مطلوب این روش باید دما و زمان دقیق رعایت شود.
کنترل شیمیایی
کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. ضدعفونی بذور می تواند برای کنترل بیماری موثر واقع شود. برای ضدعفونی بذور می توان از قارچکش های مانکوزب 80% به میزان 2 در هزار، کاربوکسین تیرام 75% به میزان 2 در هزار، کاپتان 50% به میزن یک در هزار، کاربوکسین 75% به میزان 2 تا 3 در هزار و یا تیابندازول 60% به میزان 2 در هزار استفاده کرد. کاربرد قارچ کش های ذکر شده به صورت محلول پاشی قبل از گلدهی توصیه می شود و در صورت مساعد بودن شرایط برای شیوع بیماری لازم است استفاده از آنها تکرار شود.
اقدامات لازم جهت پیشگیری از بیماری
علایم بیماری برق زدگی عدس و باقلا ممکن است در تمام مراحل رشد و در تمام بخش های گیاه به جز ریشه ظاهر شود. لکه هایی با حاشیه قهوه ای تیره بر روی برگ ها ظاهر می شود. مرکز لکه ها بعدا به رنگ متمایل به خااکستری و به صورت خالدار با نقطه های سیاه رنگی تغییر می یابد. این ویژگی امکان تشخیص این بیماری از انواع دیگر بلایت را فراهم می کند. آلودگی شدید باعث ریزش زودهنگام برگ ها و از بین رفتن ساقه ها در نقاط رشدی می شود و به گیاهان ظاهری سوخته می دهد. مشخصه دیگر این بیماری تغییر رنگ دانه ها با لکه های قهوه ای بر روی سطح است. بذر به شدت آلوده به رنگ بنفش و چروک شده در می آید و باعث کاهش اندازه آن می شود. تغییر رنگ دانه ها، کیفیت و بازار پسندی آن ها را کاهش می دهد.
علائم بیماری برق زدگی عدس و باقلا توسط قارچ بیماری زا ایجاد می شود که در بقایای گیاهی آلوده و یا درون بذرهای چند ساله زنده می ماند. بذرهای آلوده سبب ایجاد گیاهچه های آلوده به بیماری بلایت و ضعیف می شود. اسپورهای تولید شده بر روی بقایای گیاهی آلوده یک منبع مهم مایه تلقیح هستند و از طریق قطرات باران به بخش پایینی گیاهان انتقال پیدا می کنند. نقاط تیره قابل مشاهده بر روی این لکه ها در واقع ساختارهای اسپورزا هستند که از طریق باران به دیگر محصولات گسترش می یابند. بارندگی های مکرر و دوره های طولانی وجود رطوبت بر روی برگ شرایط مساعدی را برای ایجاد آلودگی و گسترش آنها فراهم می کند. شرایط مرطوب در اواخر فصل شرایط ایده آل برای آلودگی غلاف و دانه را فراهم می کند. بذرهای به ظاهر سالم ممکن است دارای میزان بالایی از قارچ بیماری زا باشند.
کنترل شیمیایی
کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. برای کنترل بیماری برق زدگی عدس و باقلا می توان از قارچکش های تیابندازول 60% به میزان 2 در هزار و یا مانکوزب 80% به میزان 2 در هزار به صورت ضدعفونی بذر قبل از کشت یا سمپاشی بوته های جوان بخصوص بعد از هر بارندگی با فاصله 14 روز استفاده کرد.
اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری
قارچ های عامل بیماری پژمردگی فوزاریومی بسته به نوع میزبان علائم اختصاصی نشان می دهند. در برخی موارد، گیاهچه ها دچار پژمردگی می شوند که با زردی برگ ها همراه است. در گیاهان بالغ تر، علائم پژمردگی خفیف تری در قسمت هایی از گیاه پدیدار می شود که معمولا در ساعات گرم طول روز اتفاق می افتد. زرد شدن برگ ها معمولا در یک سمت گیاه رخ می دهد. در برش های طولی از بافت ساقه گیاه، رنگ قهوه ای متمایل به قرمز ابتدا در قاعده ساقه و سپس در قسمت های بالاتر مشاهده می شود.
کنترل ارگانیک
چندین عامل کنترل بیولوژیک شامل باکتری ها می توانند برای کنترل این بیماری مورد استفاده قرار بگیرند. همچنین قارچ تریکودرما نیز به منظور ضدعفونی بذور با نسبت 10 گرم در کیلوگرم بذر، مورد استفاده قرار می گیرد. تنظیم اسیدیته خاک بین 5/6 تا 7 می تواند شدت این بیماری را کاهش دهد.
کنترل شیمیایی
کنترل تلفیقی با رویکرد پیشگیرانه به همراه کنترل بیولوژیک را همیشه در نظر داشته باشید. ضدعفونی بذرهای عدس با قارچکش کاربندازیوم 50 تا 60%، کاپتان 50% و ایپرودیون+ کاربندازیم 52.5% در کنترل بیماری پژمردگی فوزاریوم موثر می باشد.
اقدامات لازم جهت جلوگیری از بیماری