بادام یکی از گونه های بومی های مناطق کوهستانی خشک و نیمه خشک آسیای مرکزی و غربی است. ویژگی های آن از قبیل سازگاری با شرایط اقلیمی مناطق خشک و نیمه خشک، قابلیت رشد در خاک های ضعیف و آهکی، بالا بودن کارایی مصرف آب، قابلیت انبارداری طولانی مدت در شرایط معمول، سهولت حمل و نقل و بسته بندی و سابقه کشت و آشنایی باغداران با پرورش بادام این درخت را به عنوان یکی از بهترین گزینه های احداث باغ در بسیاری از مناطق ایران مطرح نموده است. عدم مدیریت مطلوب گرده افشانی در بادام سبب عدم تلقیح و کاهش عملکرد می گردد. مدیریت صحیح گرده افشانی می تواند در تشکیل و افزایش تولید میوه موثر باشد. سرمازدگی چالش عمده در تولید بادام است ولی می توان با انتخاب ارقام دیرگل و اصلاح شده و سازگار به منطقه با این مشکل مقابله نمود. هرگز نبایستی آبیاری در حواله مرحله برداشت محصول برحسب نوع رقم قطع شود، زیرا درختان در مرحله بعد از برداشت نسبت به تنش آبی حساس هستند. بادام در خاک رسی سنگین و مرطوب رشد مناسبی ندارد. در خاکهایی با بافت لومی و عمق زیاد بیشترین محصول را تولید می کنند. خاک های لومی نسبت به خاک های شنی به دلیل ویژگی حاصلخیزی آنها و حفظ بهتر رطوبت ارجح بوده و امکان مدیریت بهتر آبیاری را دارند. بادام شوری کمتر از 4 میلی موس بر سانتی متر را تحمل می کند. بادام درختی است که در شرایط آب و هوای مدیترانه ای در نواحی با تابستان های گرم و خشک و زمستان ملایم به خوبی رشد می کند، ولی این درخت را در مناطقی که دارای زمستان های سرد می باشد پرورش می دهند تا نیاز سرمایی آن رفع شود. دمای مناسب برای محصول دهی بطور میانگین 20 تا 25 درجه سانتیگراد و حداکثر 35 درجه سانتیگراد می باشد. درجه حرارت لازم برای رشد و تکامل آن حداقل 10 درجه سانتی گراد و حداکثر 45 درجه سانتی گراد می باشد. بادام در مناطقی که بارندگی سالیانه آن از 300 تا 500 میلیمتر باشد مناسب برای کاشت می باشد.
کوددهی درخت زردآلو زمانی انجام می شود، که درخت نشانه های کمبود مواد غذایی را نشان دهد. اما اگر نشانه های کمبود مواد غذایی که اعم از کاهش رشد، عدم گلدهی مناسب و ... می باشد، در درخت دیده نشد لازم به استفاده از کود نیست. یکی از نکات مهم برای پرورش آن، آبیاری منظم است. یکنواخت بودن رطوبت باعث حفظ قدرت رشد در درختان زردآلو می شود. برای اکثر درختان از جمله زردآلو علاوه بر مقدار آب و منظم بودن آبیاری، کیفیت آن نیز دارای اهمیت زیادی است. هرس شدن درختان محصول دهی آنها را بهبود می بخشد. درخت زردآلو در اوایل بهار و یا اواخر زمستان نیاز به هرس خواهد داشت. درخت زردآلو به دلیل داشتن ریشه های سطحی نسبت به خاک های سنگین حساس می باشد و به اعماق خاک نمی تواند نفوذ کند. همچنین ماندگاری آب برای آن مضر است بنابراین بهترین خاک برای کشت زردآلو، خاک سبک با زهکشی مناسب می باشد. همچنین این خاک باید غنی از مواد مغذی و لومی باشد. خاک محل کشت درخت زردآلو باید سه متر عمق داشته باشد. زرد آلو به آب و هوای گرم مدیترانه ای، زمستان های خنک تا سرد برای شکستن رکود و تابستان های خشک و گرم تا داغ برای رساندن میوه با حداقل امراض نیاز دارد. میوه آن مستعد شکاف خوردن در آب و هوای مرطوب است. گلهای درختان زردآلو زودشکوفا هستند و در بیشتر مناطق پرورش، در معرض آسیب سرمای بهاره قرار دارند.
زیتون درختی همیشه سبز و از قدیمی ترین درختان میوه است که توسط بشر پرورش یافته است. درخت زیتون طول عمر بیشتری نسبت به سایر درختان میوه دارد و از میوه آن برای تولید روغن و تهیه کنسرو استفاده می شود. زیتون نسبت به خشکی مقاومت خوبی داشته ولی برای تولید محصول خوب به آب کافی نیاز دارد. آبیاری در هنگام گلدهی و تشکیل میوه در اواخر بهار و نیز افزایش اندازه میوه ضروری است. مگس میوه زیتون یکی از آفات مهم زیتون است که در صورت عدم اعمال روش های پیش آگاهی، پیشگیری و کنترلی توان ایجاد خسارت اقتصادی بالایی دارد. زیتون با خاک های مناطق مختلف سازش دارد و می تواند در خاک های کم عمق و سنگلاخی رشد نماید، ولی در اراضی حاصلخیز و عمیق رشد بهتری دارد. بهترین خاک برای کشت زیتون خاک رسی- شنی با زهکشی کافی می باشد. درخت زیتون در برابر زهکشی ناکافی خاک حساس است ولی در برابر کم آبی و بالا بودن میزان شوری خاک مقاوم است. از نظر پی اچ خاک، درختان درخاک های خنثی یا کمی قلیایی رشد بهتری دارند. مقاومت زیتون به شوری در حد متوسط است. زیتون میوه ای نیمه گرمسیری است بنابراین به سرمای شدید و یخبندان طولانی مدت حساسیت نشان می دهد ولی در کوتاه مدت تا منفی 15 درجه سانتیگراد را نیز تحمل می نماید. بهترین عملکرد زیتون در مناطقی حاصل می شود که زمستان های معتدل و تابستان های گرم و خشک و طولانی داشته باشد. بهترین دمای سالیانه برای رشد و نمو مناسب زیتون 16 تا 20 درجه سانتیگراد می باشد. اگر در منطقه ای متوسط دمای سالیانه از 13 درجه کمتر و یا از 26 درجه سانتیگراد بیشتر باشد، بهتر است از کشت زیتون در آن منطقه منصرف شد.
سیب یک میوه مناطق معتدل است که در درجه اول یه صورت تازه مصرف می شود و درصد کمی از تولید آن برای کنسروها و سایر محصولات فرآوری شده استفاده می شود. سیب را می توان با چندین روش مختلف کشت کرد: قلمه، جوانه زنی یا پاجوش. هنگام کاشت درختان، فاصله بین آنها باید به گونه ای باشد که گرده افشان های کافی صورت بگیرد. در حالت ایده آل باید به ازای هر 2 تا 3 درخت بزرگ یک درخت گرده افشان وجود داشته باشد. سیب به رطوبت کم حساس است، بنابراین بارندگی منظم برای رشد مناسب می باشد. هرس منظم برای شادابی و باروری گیاه بسیار مهم است. تنک کردن میوه ها برای اندازه و کیفیت مطلوب میوه مهم است. خاک های لومی با زهکشی خوب و پی اچ بین 5/5 تا 5/6 برای تکثیر سیب مناسب می باشد. خاک نباید غرقاب یا دارای خاک زیرین متراکم باشند. مالچ مخلوط با مواد آلی می تواند به حفظ رطوبت خاک کمک کند. سیب یک محصول مناطق معتدل است که در دمای بین 21 تا 24 درجه سانتیگراد رشد می کند. همچنین این گیاه می تواند در ارتفاعات بالاتر رشد کند. بارندگی که به طور یکنواخت در طول فصل رشد توزیع شود برای رشد سیب مناسب می باشد. مناطق بادخیز برای درختان سیب مضر است. شرایط خشک و آفتابی به تولید میوه هایی با قند بالا و ماندگاری بیشتر کمک می کند.