نکات مورد توجه در کاشت

زعفران

زعفران گیاهی علفی، چند ساله، بدون ساقه، پیازدار از نوع کروم می باشد. زعفران از نظر نیاز آبی کم نیاز می باشد. در طول سال به 4 تا 5 دوره آبیاری نیاز دارد. گل دادن زعفران تا حدودی تابع آب اولیه می باشد، لذا تمام نقاط زمین باید به طور کافی و یکنواخت آبیاری شود. آبیاری دوم 35 روز بعد از آبیاری اول صورت می گیرد. وجین کردن علف های هرز و کود دادن باید در مدت زمان خفتگی زعفران انجام شود. سله شکنی از عملیات مهم مرحله داشت می باشد و لازم است پس از آبیاری و به محض گاورو شدن زمین سطح مزرعه سله شکنی شود. خاک مناسب برای کاشت زغفران خاکی با بافت متوسط به نسبت عمیق و از زهکشی طبیعی برخوردار است. بنابراین خاک با بافت لومی یا لومی شنی برای کاشت آن مناسب است. همچنین زعفران حساس به شوری می باشد. زعفران در مناطق با آب و هوای معتدل با زمستان ملایم و تابستان خشک، رشد مطلوب تری داشته و کیفیت آن بالاتر است. این گیاه در یک محدوده حرارتی منفی 15 درجه سانتیگراد در زمستان تا 40 درجه سانتیگراد در تابستان را تحمل می کند. بنه زعفران را از موقع خواب بنه اوایل اردیبهشت ماه تا اواسط مهر ماه کاشته می شود اما بهتر است از کاشت بنه در اواخر تیر و اوایل مرداد خودداری شود، زیرا به دلیل هوای گرم و درجه حرارت بالای خاک رطوبت بنه ها در موقع جابجایی از بین رفته و به آن آسیب وارد شود.

 

 

کلزا

کلزا به دلیل خصوصیات خوب مانند مقاومت در برابر شوری، کم آبی، سرما و حتی به بافت خاک و قابلیت بالا برای رقابت با علف های هرز هم اکنون در سطح وسیعی از مزارع جهان در تناوب با گیاهان زراعی مختلف به ویژه غلات کشت می شود. نیاز آبی کلزا مشابه گندم می باشد. کمبود رطوبت باعث کوتاه شدن عمر گیاه و کاهش تولید ماده خشک و بازدهی محصول می شود. وجود علف های هرز خانواده کلزا از مشکلات مهم این محصول می باشد.  کلزا نسبت به انواع خاک سازگاری نشان داده است اما مناسب ترین بافت خاک، اراضی با بافت متوسط و زهکشی مناسب و وجود مواد آلی برای رشد آن کافی می باشد. همچنین کلزا در خاک های شور یا قلیایی به خوبی رشد نمی کند. در کل خاک مناسب برای گندم برای کلزا نیز مناسب می باشد. کلزا دارای دو نوع رشد بهاره و پاییزه می باشد که نوع پاییزه آن در مناطق سرد و معتدل و نوع بهاره در مناطق گرمسیر کشت می شوند. رقم پاییزه را نمی توان در منطقه گرمسیر کشت نمود زیرا به گل نخواهد رفت و فقط رشد رویشی خواهد داشت اما رقم بهاره با توجه به عدم نیاز سرمایی در آنها در مناطق معتدل می توان کشت نمود.

 

 

چغندرقند

چغندر قند نسبت به خشکی مقاوم است، اما دستیابی به یک عملکرد بالا، مستلزم وجود رطوبت کافی و برنامه ریزی دقیق آبیاری است. کشت پاییزه آن در بسیاری از مناطق با خطر ساقه روی و گل دهی مواجه است و این مستلزم تنظیم تاریخ کاشت و استفاده از رقم های مقاوم به گلدهی است. خاک های حاصلخیز دارای زهکشی مناسب با بافت متوسط و pH خنثی تا کمی اسیدی برای چغندرقند مناسب هستند. خاک های دارای مقادیر زیاد سنگ، خاک های فشرده و سفت که معمولا با فقدان مواد آلی همراه هستند برای کشت چغندرقند مناسب نیستند و موجب چند شاخه ای شدن ریشه می شود. چعندرقند جز در مراحل اولیه رشد نسبت به شوری خاک مقاوم است. چغندرقند گیاهی است که به آب و هوای معتدل سازگاری دارد، لذا در مراحل مختلف رشد به ویژه در هنگام ذخیره قند در در ریشه به گرمای شدید حساس است. 

 

 

پنبه 

شخم زدن خاک تا عمق حدود 35 سانتی متری قبل از کاشت توصیه می شود. این امر در تجزیه بقایای گیاهی در خاک کمک می کند و سبب بهبود بافت خاک می شود. علف های هرز باید به طور مرتب بررسی شوند و پس از برداشت، مزرعه باید بلافاصله دوباره شخم زده شود تا از کنترل علف های هرز مزرعه برای کاشت در بهار آینده اطمینان حاصل شود. عمق مناسب کاشت برای بذر 4 تا 5 سانتی متر است. حدود 25 کیلوگرم بذر پنبه در هکتار توصیه می شود. میانگین فاصله 5/7 سانتی متر بین بذرها در زمان کاشت بایستی رعایت شود. پنبه تقریبا در همه خاک ها رشد می کند، البته به شرطی که زهکشی خوبی داشته باشد. البته خاک های لوم شنی با رس کافی، مواد آلی و غلظت متوسط نیتروژن و فسفر مناسب تر است. پنبه برای رشد مطلوب به یک دوره طولانی بدون یخ زدگی، گرما و آفتاب زیاد نیاز دارد. بارندگی مکرر در مرحله رسیدگی (تابستان) و در روزهای برداشت (پاییز) باعث کاهش عملکرد می شود.

 

 

نخود

کوددهی اولیه خاک، کود مورد نیاز نخود را تامین می کند. نخود در خاک خشک به خوبی رشد می کند و به آب کمی نیاز دارد، بنابراین می توان به صورت دیم کشت کرد. در صورتی که بارندگی کافی نباشد، آبیاری باید قبل از گلدهی و در طول رشد غلاف صورت گیرد. برای به حداقل رساندن رشد علف های هرز در مزرعه خود، می توانید از مالچ های آلی مانند برگ های خشک بهره ببرید. گیاه نخود را می توان در انواع مختلف خاک کشت کرد، اما خاک لومی شنی تا کمی رسی مناسب می باشد. خاک باید دارای زهکشی خوبی باشد زیرا خاک غرقابی برای کشت نخود مناسب نیست. میزان بارندگی سالانه حدود 650 تا 950 میلیمتر برای کشت نخود مناسب می باشد.