نکات مورد نیاز در کاشت

سیب زمینی

 

سیب زمینی نیاز به کود دهی زیاد دارد. استفاده از غده های بذری سالم و عاری از بیماری برای تولید موفق سیب زمینی از اهمیت بالایی برخوردار است. تا زمان رشد بخش بالایی گیاه، بایستی علف های هرز حذف شوند تا گیاهان به خوبی رشد کنند. خاک دهی پای بوته هر 15 تا 20 روز به محدود کردن رشد علف های هرز و همچنین نرم شدن خاک کمک می کند. به دلیل اینکه سیب زمینی دارای ریشه ای سطحی است، لذا آبیاری باید سبک صورت گیرد. پس از برداشت، غده های سیب زمینی باید به مدت 10 تا 15 روز در سایه خشک شوند تا پوست آنها بهبود یابد. سیب زمینی برای کشت مخلوط به ویژه با نیشکر، رازیانه، پیاز، خردل، گندم یا کتان مناسب است. سیب زمینی در هر خاکی بجز خاک های شور و قلیایی می توان کشت کرد. خاک های لومی و شنی لومی، غنی از مواد آلی و دارای زهکشی و هوادهی مناسب بیشتر برای کشت سیب زمینی مناسب هستند. همچنین سیب زمینی در آب و هوای معتدل رشد خوبی دارد، اما در شرایط مختلف آب و هوایی نیز رشد می کنند. این گیاه فقط در مکان هایی رشد می کنند که دمای فصل رشد نسبتا سرد است. رشد رویشی گیاه در دمای 24 درجه سانتی گراد بهترین حالت را دارد، در حالیکه رشد غده در 20 درجه سانتی گراد مطلوب است. سیب زمینی به عنوان یک محصول تابستانی در مناطق کوهستانی و به عنوان یک محصول زمستانی در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری رشد می کند.  

 

برنج

 

دشت ها یا شیب های ملایم برای تولید برنج مناسب تر هستند. در روش سنتی برای کشت برنج، مزرعه را غرقاب می کنند و در  همان زمان یا بعد از آن، نشاهای جوان را کشت می کنند. این روش ساده نیاز به برنامه ریزی صحیح و امکانات سدسازی و کانال کشی آب دارد. همچنین در این روش به علت غرقاب کردن مزرعه، جمعیت علف های هرز و آفات کاهش یافته و از نفوذ حیوانات موذی جلوگیری می کند. در حالی که غرقاب کردن برای کشت برنج اجباری نیست، اما سایر روش های کشت برنج نیاز به کنترل علف های هرز و آفات در طول دوره رشد گیاه و رویکرد متفاوت کوددهی خاک دارد. همچنین برنج در خاک های آبرفتی و حوضه های حاصلخیز رودخانه بهتر رشد می کنند. اما می توان آن را در خاک مخلوط یا لومی و گلی کشت کرد به شرطی که آب و کود کافی در دسترس باشد. مقدار بارندگی مورد نیاز برای رشد برنج 1000 میلیمتر تا 2000 میلیمتر مناسب است، اما بارندگی در زمان برداشت مضر است. دمای سالیانه حدود 24 درجه سانتی گراد مناسب است.

 

باقلا

 

باقلا دوره رشد طولانی دارد و در برابر کم آبی مقاوم نیست. مهم ترین مراحل آبیاری برای این گیاه هنگام گلدهی و آغاز غالف بندی آن است. حذف علف های هرز در مراحل اولیه رویش باقلا قبل از خسارت زدن به سیستم ریشه در اثر رقابت مهم می باشد. بطورکلی تولید باقلا به کودهای ازته نیازی ندارد. کود دادن بیش از حد موجب بیماری قارچی در گیاه می شود. باقلا خاک های نسبتا رسی، حاصلخیز و سنگین را بهتر می پسندد. این گیاه قادر به تحمل شرایط ماندابی نیست و اسیدیته مناسب برای رشد در این گیاه حدود 6 تا 7 است. اضافه نمودن کودهای فسفره در اراضی رسی، شنی در افزایش میزان محصول بسیار موثر است. باقلا محصول فصل خنک است و قادر است تا دمای منفی 4 درجه سانتی گراد را تحمل کند، ولی بیش از این دما بوته آن خشک شده و از بین می رود. دمای لازم برای سبز شدن بذر باقلا 5/3 تا 9 درجه سانتی گراد است، بنابراین در مناطقی با زمستان معتدل، این گیاه را در پاییز کاشته و در بهار محصول آن را برداشت می نمایند و در مناطقی با زمستان خیلی سرد در بهار کشت می شود.

 

بادام زمینی

 

گیاه بادام زمینی یکی از حبوبات و از خانواده لگوم ها است که به طور گسترده در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود. آماده سازی مناسب خاک و مراقبت از گیاه برای تولید موفق آن نقش مهمی دارد. اولین شخم باید 3 تا 6 هفته قبل از کاشت و در عمق 20 تا 30 سانتی متری خاک انجام شود. قبل از کاشت، با تلقیح برای تحریک توسعه ریزوبیوم و تثبیت نیتروژن استفاده کنید. بسته به نوع آن که به صورت خزنده یا قائم باشد، بین گیاهان باید بین 10 تا 15 سانتی متر و بین ردیف ها 60 سانتی متر فاصله وجود داشته باشد.
بادام زمینی در خاکهایی با زهکشی خوب و بافت نرم مانند خاک های لومی سبک و شنی بهترین رشد را دارد، اما بادام زمینی می تواند در خاک های مختلف رشد کند. غلاف های بادام زمینی به سختی در خاک های متراکم تر مانند خاک های رسی نفوذ می کنند. خاک باید دارای هوادهی مناسب و حاوی مقادیر متوسطی از مواد آلی باشد.

 

لوبیا

 

لوبیا در مدت 3 تا 4 روز جوانه می زند. بعد از 45 روز شروع به گلدهی می کند. وجین علف های هرز باید در 20 تا 25 روز و 40 تا 45 روز پس از کاشت انجام شود. بعد از هر بار وجین علف های هرز بایستی خاکدهی پای بوته را انجام داد. خاک مناسب برای کشت لوبیا، خاکی نرم اما فشرده با رطوبت کافی و عاری از علف های هرز و بقایای گیاهی است. خاک های اسیدی باید قبل از کاشت با آهک تعدیل شوند. برای آماده سازی مزرعه، خاک باید 2 تا 3 بار با تیلر یا با بیل شخم زده شود. ماله در آخرین مرحله آماده سازی زمین انجام شود تا بستری نرم برای کاشت ایجاد شود. در دمای بالای 30 درجه سانتی گراد، ریزش گل یک مشکل جدی است و در زیر 5 درجه سانتیگراد غلاف ها و شاخه های در حال رشد می توانند آسیب ببینند.

 

عدس

 

عدس یکی از مهم ترین بقولات غذایی در سیستم های زراعی دیم در زمانهای قدیم بوده است. عوامل مختلفی مانند رعایت اصول عملیات آماده سازی بستر بذر در شرایط دیم، رعایت زمان مناسب کاشت، استفاده از رقم متحمل به خشکی و گرمای آخر فصل، کنترل به موقع آفات و علف های هرزو استفاده از ارقام مقاوم در بهبود عملکرد گیاه عدس موثر می باشد. عدس سازگار به انواع خاک ها می باشد و می توان آن را در خاک های رسی سنگین تا شن لومی کاشت. عدس در خاک های با حاصلخیزی متوسط تا کم واکنش خوبی نشان می دهد. گیاه عدس مقاوم به سرما است، ولی دمای زیر 10 درجه سانتگراد جوانه زنی را به تاخیر انداخته و رشد رویشی را کم می کند. عدس به دو صورت پاییزه و بهاره کشت می شود.

 

سویا

 

هنگام انتخاب سویا، باید توجه داشت که ارقام دارای تفاوت هایی از نظر تناسب برای فصول مختلف هستند. برخی از گونه ها در برابر آفات دارای مقاومت ژنتیکی هستند. سویا می تواند نیتروژن را از طریق همزیستی با باکتری تثبیت کند. برای رسیدن به بهترین نتیجه باید قبل از کاشت سویه صحیح باکتری ها با دانه سویا مخلوط شود. دانه های آن باید در عمق 4 سانتیمتری خاک قرار گرفته و تفریبا 40 سانتی متر از یکدیگر کاشته شوند. کاشت زمانی توصیه می شود که دمای خاک حداقل 10 درجه سانتی گراد باشد. سویا را می توان در انواع خاک ها کشت کرد اما در خاکهایی با بافت لومی کاملا زهکشی شده و حاصلخیز، بیشترین محصول را تولید می کند. این گیاه به فصل رشد با دمای بین 20 تا 40 درجه سانتی گراد و حداقل 500 میلی متر آب احتیاج دارد.